Johan Geeroms - Risk Director

Rondom de handelsdeal (fase 1) tussen de VS en China hangt een grote wolk van vaagheid. Maar één ding is wel duidelijk: de landbouw profiteert. De Chinese vice-minister van landbouw en plattelandszaken Qu Dongyu, die ook het nieuwe hoofd is van de Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO) van de VN, zei onlangs bij de BBC dat “de fase 1 deal een aantal uitstekende oplossingen biedt voor problemen in de handel van food- en landbouwproducten”.

Volgens de VS zullen Chinese partijen de komende 2 jaar voor $200 miljard extra aan Amerikaanse goederen kopen om zo het handelstekort in de VS helpen te verminderen. Voor alleen al landbouwproducten wordt gesproken over Chinese investeringen van $40 tot $50 miljard gedurende twee jaar. Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn: dat is fors hoger dan vóór de handelsoorlog. Landbouwproducten die naar verwachting hoog op de Chinese boodschappenlijst staan zijn sojabonen, tarwe, maïs, rijst, noten en veel vee en vlees (varkens- en rundvlees en kip).

Dit goede nieuws kunnen de Amerikaanse boeren goed gebruiken want ze zijn keihard geraakt door de tarievenoorlog. Inmiddels heeft China voor de aankoop van allerlei producten vergaande afspraken gemaakt met andere leveranciers zoals Brazilië (soja) en Argentinië. Het is maar de vraag in hoeverre op alle fronten de ‘oude’ niveaus weer gehaald worden. Al zit dat in de vleeshoek wel snor. Het aantal varkens in China is afgelopen jaar meer dan gehalveerd door de uitbraak van Afrikaanse varkenspest. China is 's werelds grootste vleesconsument en is goed voor bijna een derde van de mondiale vraag. Het land zou alleen al het afgelopen jaar 50% meer varkensvlees en kip hebben geïmporteerd. Hiervan komt een groot deel -ondanks de tarievenstrijd- uit de VS.  

Hosanna-geluiden dus. Alsof er niks is gebeurd. En dat is zeker niet het geval. Het handelsconflict heeft de wereldhandel de afgelopen 2 jaar geen goed gedaan. Niet alleen liep de handel terug, ook is er onzekerheid gezaaid. En daar hebben ondernemers grote hekel aan. Verder zal China nooit meer met dezelfde ogen naar de VS kijken. Amerikanen zijn er op uit hun economisch succes te beteugelen.

Vanuit Trumps perspectief is het allemaal goed te verklaren. Voor hem speelt zijn herverkiezing eind dit jaar. Hij heeft zijn ‘America First’ kracht bijgezet. En hoe je het went of keert,  hij heeft ook de onevenwichtigheid in de handel met China aangepakt. Zo mikt hij op meerdere doelen tegelijkertijd.

Kijk je naar het grote plaatje dan draait het om mondiale economische macht en technologische heerschappij. Komt er één grote supermacht of kunnen er twee naast elkaar bestaan?